Δημοσίευσα μια τεχνική μελέτη της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας που αφορούσε την ασφάλεια των τροφίμων και την προσθήκη σε αυτές κάποιων στοιχείων ως συντηρητικων ή στην συσκευασία τους.
Διαπίστωσα όμως σε πολλούς κατά τα άλλα ορθολογιστές φίλους μου έναν υπέρμετρο φόβο για αυτές τις επισημάνσεις.
Αυτά που θα γράψω παρακάτω να πω πως τα λέω και στο ιατρείο ιδίως στους λεγόμενους "ψαγμένους'' γονείς.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουμε διπλασιάσει και βάλε το προσδόκιμο επιβίωσης. Γιατί άραγε;. Είναι η ιατρική; Φυσικά. Είναι τα εμβόλια;. Φυσικά. Αλλά είναι και σε μεγάλο βαθμό η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων. Αυτή έκανε φθηνά τα τρόφιμα, αυτή τα έκανε καθαρά και ασφαλή. Αυτή τα έφερε και στο σπίτι του φτωχού.
Έχουμε την τάση να θεωρούμε ως καθαρά τα λεγόμενα σπιτικά. Αυτά που μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας ή καλλιεργούμε εμείς. ΟΚ. Το καταλαβαίνω. Αλλά επιτρέψτε μου να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς.
Ας υποθέσουμε πως θέλουμε δικό μας κρέας και δικό μας γάλα. Ας υποθέσουμε πως μπορούμε να πάρουμε μια αγελάδα. Από που θα τρώει χόρτο η αγελάδα; Από το χωράφι μας. Πως είμαστε σίγουροι πως το χωράφι μας είναι καθαρό; Αν λίγο παραπάνω χύνονται λύματα ή αν ένας γείτονας ή μια βιοτεχνία στο ρέμα που φέρνει νερό στο χωράφι μας ρίχνει απόβλητα ή βαρέα μέταλλα;. Πως θα το διαπιστώσουμε;. Αν ένα φυσικό παράσιτο ή ένα μικρόβιο προσβάλλει το ζώο σας;. Θα επισημάνω πχ πως ακόμα και στα χωριά που οι παραγωγοί γάλακτος ξέρουν πως να χειριστούν το γάλα έχουμε συχνά περιστατικά βρουκέλωσης. Ποτέ δεν έχουμε τέτοια περιστατικά από γάλα που παστεριώνεται βιομηχανικά.
Θυμάμαι πριν ένα χρόνο που μαζί με τρεις εκλεκτούς κτηνιάτρους γράφαμε πάλι κάτι σχετικό με τα τρόφιμα ο ένας εξ αυτών μου έλεγε πως έκανε ανάλυση στα κοτόπουλα μιας γιαγιάς που τα εξέτρεφε με φυσικό τρόπο και είχε δει όλη την παρασιτολογία σε ένα κοτόπουλο. Και μάλιστα η γιαγιά του είπε "Γιατρέ μου όλο μου αρρωσταίνουν παρότι τους ρίχνω συνέχεια τεραμυκίνη". Με λίγα λόγια όχι μόνο τα φυσικά αλανιάρικα κοτόπουλα είχαν του κόσμου τα παράσιτα αλλά η γιαγιά τα μπούκωνε και με αντιβιοτικά. Άλλωστε πριν 60 χρόνια ο καθένας είχε το χωραφάκι του. Γιατί πέθαινε στα πενήντα;
Άρα η βιομηχανική παραγωγή και συσκευασία κάνει πιο ασφαλή τρόφιμα. Γιατί;. Γιατί μπορεί. Γιατί μπορεί να πληρώσει ειδικούς επιστήμονες να κάνουν αυτή την δουλειά. Χιλιάδες ειδικοί χημικοί, βιολόγοι, τεχνικοί τροφίμων δουλεύουν σε αυτές. Γιατί μπορεί να φτιάξει πανάκριβες, πεντακάθαρες εγκαταστάσεις.
Αν μπορεί να ξεφύγει κάτι;. Ή μπορεί να υπάρξει δόλος για πιθανό παραπάνω κέρδος; Πιθανώς. Γι αυτό υπάρχουν οι κρατικοί και ευρωπαϊκοί φορείς ελέγχου που είναι αυστηρότεροι πάρα ποτέ. Και αν μπορεί να ξεφύγει κάτι από αυτούς, με τους πολλούς βαθμούς ελέγχου, φανταστείτε τι μπορεί να ξεφύγει σε εσάς που στην διαδικασία παραγωγής του τροφίμου δεν έχετε κανέναν ποιοτικό έλεγχο. Γιατί αν νομίζετε πως μπορείτε να ελέγξετε το χωράφι σας ή το ζώο σας, όχι δεν μπορείτε.
Άρα παρά τους προβληματισμούς τα βιομηχανικά παραγόμενα τρόφιμα είναι σαφώς πιο ασφαλή.
Αλλά τελευταία βρήκαμε και κάτι άλλο. Είναι και πιο οικολογικά. Δηλαδή βρήκαμε πως ο μαζικός τρόπος παραγωγής τους από ειδικές μονάδες εξαντλεί λιγότερο τους πόρους της γης από το να καλλιεργεί ο καθένας το χωραφάκι του. Πρέπει να ξέρετε πως το ένα τρίτο των καλλιεργήσιμων εδαφών της γης χρησιμοποιείται για καλλιέργεια ζωοτροφών. Αν μάλιστα ο μέσος Κινέζος και ο μέσος Ινδός αρχίσει να καταναλώνει όπως ο μέσος Έλληνας ή Αμερικανός, όπως θα γίνει σε λίγες δεκαετίες σε λίγο δεν θα φτάνουν τρεις πλανήτες σαν τον δικό μας για να θρέψουν τον πληθυσμό της γης. Η βιομηχανική παραγωγή και επεξεργασία.είναι η μόνη λύση και για επάρκεια και για πιστοποιημένη καθαριότητα
Οι προβληματισμοί λοιπόν τον επιστημονικών επιτροπών είναι βοήθεια προς αυτήν την κατεύθυνση και όχι προτροπή για σπασμωδικές και δήθεν υγιεινές επιλογές που τελικά αποδεικνύονται ακριβώς το αντίθετο.