Η συναισθηματική ζωή του βρέφους.
Εδώ και καιρό ήθελα να έχω ένα κείμενο αναφοράς απευθυνόμενο σε νέους γονείς για τις κινήσεις και τις συμπεριφορές που πρέπει να έχουν στον πρώτο χρόνο ζωής του παιδιού τους ώστε να εμπεδώσουν σε αυτά, ηρεμία, ευτυχία και συναισθηματική ασφάλεια που θα τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή. Το έργο ανέλαβε εξ ολοκλήρου η Anastasia Pentias και μελετώντας τη σύγχρονη βιβλιογραφία έγραψε ένα ελπίζουμε ουσιαστικό και ευνόητο κείμενο: "Στον κρίσιμο πρώτο χρόνο, και λίγο ακόμα τα επόμενα πρώτα χρόνια ζωής, μέσα από την συμπεριφορά των γονιών του, το παιδί δημιουργεί τις λεγόμενες 'προσκολλήσεις', που καθορίζουν το πώς αισθάνεται για τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους. Αν όλα πάνε καλά, το παιδί θα κάνει 'ασφαλείς προσκολλήσεις'. Τα παιδιά αυτά είναι πιο ευτυχισμένα, ανεξάρτητα, συμπονετικά, είναι κοινωνικά πιο ικανά, έχουν υγιείς σχέσεις με τους γονείς, τα αδέλφια και τους φίλους τους. Έχουν καλύτερη υγεία, υψηλότερες επιδόσεις στο σχολείο και σαν ενήλικοι δημιουργούν σχέσεις που τους ικανοποιούν. Έχουν καλή αυτοεκτίμηση. Στην αντίθετη περίπτωση, τα παιδιά κάνουν 'ανασφαλείς προσκολλήσεις΄. Οι σχέσεις τους δεν χαρακτηρίζονται απο ασφάλεια, εμπιστοσύνη και σεβασμό γιατί οι γονείς δεν ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες τους όταν τους χρειάζονταν. Έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, συχνά αισθάνονται οτί δεν τα καταφέρνουν μόνα τους, εξαρτώνται υπερβολικά από τους γονείς. Δεν καταφέρνουν την ανεξαρτησία με υγιή τρόπο: είτε δεν φεύγουν από τους γονείς, είτε, ως άμυνα, απομονώνονται συναισθηματικά και δεν συνδέονται στις σχέσεις τους. Τί μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το παιδί μας να αναπτύξει υγιή συναισθηματικό κόσμο; Όταν το παιδί επικοινωνεί μαζί μας, με φωνούλες ή κλάμα, πάντα πρέπει να ανταποκρινόμαστε τον πρώτο χρόνο. Έτσι, το μωρό μαθαίνει ότι είναι ασφαλές, ότι αξίζει να το αγαπούν, ότι έχει σημασία σαν άνθρωπος. Δηλαδή, αποκτά αυτοεκτίμηση. Μιλάμε στο παιδί όταν μας μιλά, ερευνούμε το κλάμα του για να ανακαλύψουμε ό,τι το προβληματίζει και να το λύσουμε. Όταν κλαίει το μωρό δεν είναι 'δύσκολο', δεν μας λέει ψέμματα, δεν παίζει θέατρο: μας έχει αληθινή ανάγκη. Σε αυτό τον πρώτο χρόνο είναι απόλυτη προτεραιότητα να είμαστε εκεί, πραγματικά παρόντες στις ανάγκες του παιδιού, να το παρηγορήσουμε, να το αγκαλιάσουμε. Πολλοί γονείς νομίζουν ότι έτσι κακομαθαίνουν τα παιδιά. Λάθος. Όλες οι μελέτες, επί δεκαετίες, δείχνουν ότι τα παιδιά για να αυτονομηθούν σωστά, πρέπει σε αυτό το πρώτο χρόνο ζωής να αισθάνονται συναισθηματική ασφάλεια. Στον πρώτο χρόνο, όταν είμαστε παρόντες στις ανάγκες του παιδιού δεν το κακομαθαίνουμε, αλλά το μαθαίνουμε ότι αξίζει αγάπη. Στην αντίθετη περίπτωση, μαθαίνει ότι δεν αξίζει να το αγαπούν. Αναρωτηθείτε: τί ζωή θα χτίσει ο άνθρωπος που πιστεύει ότι δεν αξίζει αγάπη; Μετά τον πρώτο χρόνο, με ήπιους ρυθμούς που ακολουθούν το κάθε παιδί ξεχωριστά, αρχίζουμε να βάζουμε όρια και μαθαίνουμε στο παίδι κανόνες. Το προετοιμάζουμε για την κοινωνία και το βοηθάμε από νωρίς να δομήσει τη ζωή του, με ηρεμία, αγάπη και νηφαλιότητα. Μην φοβάστε να βάζετε όρια. Αναρωτηθείτε: τί ζωή θα χτίσει ο άνθρωπος χωρίς όρια και δομή; Πρέπει επίσης να σεβόμαστε την ανάγκη του παιδιού να εξερευνήσει και μάθει τον κόσμο. Δεν επεμβαίνουμε συνεχώς και χωρίς λόγο, δεν μπαίνουμε στο ζωτικό χώρο του παιδιού, παρά μόνο εάν μας χρειαστεί. Δεν μεταδίδουμε τον άγχος μας στο παιδί (ότι μπορεί να χτυπήσει, να πάθει κακό), γιατί έτσι δεν προστατεύουμε πραγματικά το παιδί, αλλά το μαθαίνουμε ότι ο κόσμος είναι απειλή και ότι το παιδί δεν είναι ικανό να διαχειριστεί τον εαυτό του. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά αυτά έχουν μειωμένη νοητική ικανότητα από τα άλλα. Σταματάμε την παρόρμησή μας να παρεμβαίνουμε στα πάντα. Εαν εξερευνεί μόνο του, θα αποτύχει ή θα πονέσει κάποιες φορές και μέσα από τη δική του εμπειρία θα αποκτήσει υγιή φόβο που θα το προστατεύει στη ζωή. Όταν δεν του επιτρέπουμε να έχει εμπειρίες και μεταδίδουμε άγχος σε απλές καταστάσεις δεν θα αναπτύξει φόβο αλλά παράλογες φοβίες. Αναρωτηθείτε: τί ζωή θα χτίσει ο άνθρωπος με φοβίες; Σας ευχόμαστε να χαίρεστε τη ζωή με το παιδί σας με υγεία και προοδο. Να κρατάτε πάντα υπόψιν οτί στην οικογένεια σας ήρθε ένας νέος ανθρωπος ίσος με εσάς και ξεχωριστός, που χρειάζεται προστασία, αγάπη, φροντίδα, καθοδήγηση, σεβασμό και όρια."